پرفسور سید حسن امین نویسنده هفتاد عنوان کتاب و بیش از هزار مقاله علمیاست که 250 مقدمه بر کتابهای مختلف نگاشته است. از این رو در آستانه برگزاری جشنواره قصه نویسی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان گفت و گوئی با ایشان داشته ایم که شما را به خواندن آن دعوت میکنیم.
فکر میکنید فرق ذهن نویسندگان با مردم عادی در چیست که به آنان امکان قصه پردازی میدهد و آیا اصلاً به این تفاوت قائل هستید؟
این موضوع در حقیقت بر میگردد به اینکه آیا نویسندگان متون آفرینشی یعنی داستان نویس و شاعر، زاده میشوند یا ساخته میشوند؟ وراثت موثرتر است یا تحصیل و تربیت؟ به عقیده من بینابین است. هر دو مؤثرند. در عین حال اگر کسی استعداد و ذوق فطری نداشته باشد ، صدسال هم که برای آموزش داستان نویسی پیش بهترین آموزشگران دوره ببیند، کارش گیرایی و جاذبه نخواهد داشت. البته اضافه میکنم که کسی هم که بیشترین استعداد را دارد، اگر تربیت نشود هرز میرود. ذهن نویسنده متوجه حالات و حس و حالی میشود که ذهن عادی فقط بعد از خواندن داستان متوجه آن میشود. شخص عادی، «مو» میبیند و نویسنده «پیچش مو» !
تکنولوژی و اپلیکیشنهای موبایلی کتابها را تا حدودی به محاق برده اند، اما قصه گویی در قالبهای قدرتمندتری مثل سینما و تلویزیون امکان زیست و تداوم پیدا کرده اند. فکر میکنید چرا علاقه بشر به قصه گویی و افسانه پردازی هیچ وقت کمرنگ نمیشود و مرزهای خیالبافی مشخص نیستند؟
البته فیلمنامه و نمایشنامه بخش مهمیاز ادبیات داستانی است. خیلی داستانها هم که در اصل برای سینما و تئاتر نوشته نشده، برای سینما و تئاتر بازنویسی و باز آفرینی میشوند. به علاوه داستانها به همان صورتی که در کتابها نوشته شده اند _در اپلیکیشنها_ آنلاین قرائت میشوند. پس در حقیقت ابزار بازپخش از کاغذ به ابزارهای مدرن عوض شده است. درست مثل این که مردم دیگر از اسکناس برای خرید و فروش خیلی کم استفاده میکنند و به عوض از کارت اعتباری یا از اینترنت استفاده میکنند، اما به معنی بی اعتبار شدن پول نیست.
شاید این محتوا را نیز دوست داشته باشید
دلیل ادامه حیات داستان در عصر سهولت دسترسی به تکنولوژی و اپلیکیشنهای موبایلی جاذبه تخیل و رؤیاپردازی برای انسانهاست. خیال منفصل همین است. انسان دوست دارد به جای واقعیتهای عادی و روزمره تخیل خودش را به کار بگیرد. ابن عربی از تخیل خلاق سخن میگوید. ولی خیال متصل میتواند خطرناک باشد و مثل بعضی موارد نبوغ را به مرز جنون یا دست کم توهم برساند.
توصیه شما برای تقویت قوه تخیل و قصه پردازی به علاقه مندان قصه گویی چیست؟
بهترین توصیه ای که به ذهنم میرسد، این است که بگویم: “ره چنان رو که رهروان رفتند” داستانهای نویسندگان بزرگ را بخوانید و فیلم و نمایش زیاد ببینید تا قوه تخیل در شما تقویت شود.
کانون پرورش فکری با برگزاری جشنواره قصه گویی چقدر میتواند به پرورش خلاقیت افراد و آموزش تکنیکهای داستانگویی و روایتگری کمک کند؟
خیلی زیاد. برگزاری جشنواره قصه گویی برای کودکان و نوجوانان بسیار کارساز است. اگر دارنده بیشترین و برترین استعداد به موقع کشف نشود، آن استعداد از قوه به فعل در نمیآید. همان طور که گفتم، آموختن تکنیکها و شگردهای قصه گویی و روایتگری استعداد خفته و احیانا کشف نشده را بیدار میکند و جهت میدهد. خود کودک و نوجوان تا تجربه نکند و فرصت پیدا نکند، قدر استعدادش را نمیشناسد. البته لازم نیست که همه شرکت کنندگان بعد نویسنده حرفه ای تمام وقت شوند. به هر اندازه ای که استعدادشان شکوفا شود برایشان مفید است.
فکر میکنید برگزاری چنین جشنوارههایی چقدر میتواند به افزایش سطح مطالعه در کشور کمک کند؟
همه ما میدانیم که سطح مطالعه در ایران در مقایسه با کشورهای دیگر پایین است. من اطمینان دارم که قصه گویی و روایت گری بین کودکان و نوجوانان و شرکت دادن آنها در این قبیل جشنوارهها به افزایش سطح مطالعه کمک میکند.
سرزمین هنر...
ما را در سایت سرزمین هنر دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : sarzaminhonar بازدید : 103 تاريخ : دوشنبه 18 آذر 1398 ساعت: 21:46