محمد حیدری (کالیفرنیا 1395-1316تهران)

ساخت وبلاگ

محمد و حیدری و در دوم دی ماه سال ۱۳۱۶ در تهران و دیده به جهان گشود او از جمله ردیفدانان و آهنگساز برجسته موسیقی ایرانی و نوازندهٔ سنتور بود.

وی در سن ۱۳ سالگی مقدمات نوازندگی سنتور را از« استاد ابولحسن صبا» فرا گرفت.

مدتی نیز از تجربیات عبداله دوامی‌و محمد ایرانی مجرد بهره برد. از سال ۱۳۳۴ به مدت یک سال با ارکستر شماره یک هنرهای زیبا به سرپرستی ابوالحسن صبا همکاری داشت و از ۱۳۳۶ با گروه دیگری در اداره هنرهای زیبا به سرپرستی نصرت‌اله گلپایگانی همکاری داشت. از همین دوران تا سال ۱۳۵۷ برنامه‌های متعددی در داخل و خارج کشور اجرا کرد.

در کتاب «موسیقی‌دانان ایرانی» نوشته پژمان اکبرزاده (نشر نوید شیراز) آمده است:

محمد حیدری از سال ۱۳۴۰ نیز به تدریس در هنرستان موسیقی ملی و کلاس‌های شبانه هنرستان اشتغال داشت. وی توانست شاگردان چیره‌دستی را به موسیقی ایرانی معرفی کند. او سرپرستی «گروه نوازندگان» را نیز عهده دار بود و همراه با نوازندگان و خوانندگان مختلف، برنامه‌هایی را نیز در رادیو به اجرا درآورد.
اسماعیل واثقی که از شاگردان حیدری بوده است و اکنون یکی از نوازندگان برجسته سنتور است در مورد استاد خود چنین می‌گوید: «سنتور ایران به حیدری بدهکار است.»

پس از انقلاب اسلامی‌به آمریکا مهاجرت کرد و در آنجا کار آهنگسازی را ادامه داد.از جمله ترانه‌های مشهورش، «سوغاتی» و «بهار بهار» با صدای‌هایده، «بیا بنویسیم» با صدای مهستی، «صبحت بخیر عزیزم» با صدای معین و «دل من» با صدای داریوش را می‌توان نام برد. او در سوم شهریور سال 1395 در غربت دیده از جهان فرو بست.

شاید این محتوا را نیز دوست داشته باشید

شادروان افشین یدالهی پس از درگذشت وی چنین نوشت:

محمد حیدری پس از انقلاب به آمریکا مهاجرت نمود و فعالیت هنری خود را در زمینه‌های ساخت ترانه، تدریس و نوازندگی سنتور ادامه داد.
حیدری طی سالهای حضور در آمریکا با خوانندگان جوانتری نظیر امید سلطانی و پویا جلیلی پور همکاری کرد.

محمد حیدری در ۳ شهریور ۱۳۹۵ در جنوب کالیفرنیا و و در سن ۷۸ سالگی درگذشت.


نمی‌دانم برای ساخته شدن برخی آثار موسیقی در دهه‌های قبل توسط هموطنانمان باید احساس شرمندگی کنیم یا افتخار؟
نمی‌دانم محمد حیدری در محضر خداوند چه جایگاهی دارد؟
نمی‌دانم چرا این افراد باید به نوعی از کشور رانده می‌شدند و دیگر امکان بازگشتن پیدا نمی‌کردند؟
نمی‌دانم جایگاه کسانی که اساساً موسیقی را حرام و کنسرت را یکی از انواع عیاشی می‌دانند در پیشگاه خداوند، چقدر رفیع است و خداوند آنها را با چه خطابی به فرشتگان نشان می‌دهد و به خلقتشان افتخار می‌کند؟
اما می‌دانم که در تمام سال‌های عمرم و در میان تمام کسانی که با آنها معاشرت و برخورد داشته ام، تا به حال حتی یک نفر را هم ندیده و نشنیده ام که با صدایی مثل‌هایده، تحریک شده باشد یا با موسیقی محمد حیدری و آهنگسازانی از این دست، حرمت اعتقاداتش را زیر پا گذاشته باشد.
می‌دانم که تا به حال کسی را ندیده ام که از آثاری اینچنین و خالقان آن‌ها به بدی یاد کند که هیچ، به نیکی یاد نکند.
زمان، دیر یا زود جایگاه همه را در محضر خداوند و دل مردم مشخص خواهد کرد.

افشین یداللهی

سرزمین هنر...
ما را در سایت سرزمین هنر دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : sarzaminhonar بازدید : 90 تاريخ : سه شنبه 4 دی 1397 ساعت: 12:53